خاست اندر مصر قحطی ناگهان

خلق می مردند و می گفتند نان

جملهٔ ره خلق بر هم مرده بود

نیم زنده مرده را می خورده بود

از قضا دیوانه چون آن بدیدای

خلق می مردند و نامد نان پدید

گفت ای دارندهٔ دنیا و دین

چون نداری رزق کمترآفرین

هرک او گستاخ این درگه شود

عذر خواهد باز چون آگه شود

گر کژی گوید بدین درگه نه راست

عذر آن داند به شیرینی نه خواست